BS 5852 (układy tapicerskie)

Laboratorium

BADANIA ZAPALNOŚCI UKŁADÓW TAPICERSKICH MEBLI METODĄ WG BS 5852

Metoda badania. Badanie zapalności mebli tapicerowanych polega na oddziaływaniu małych źródeł podpalania na próbki odpowiadające rzeczywistemu układowi tapicerskiemu i obserwacji skutków tego oddziaływania. Ułożony, na metalowym stelażu, układ materiałów tapicerskich, tj. materiałów pokryciowych, rozdzielających, wypełniających itp., poddaje się działaniu tlących się i palących się płomieniem źródeł podpalania. Poddawany badaniom układ przedstawia w stylizowanej formie uwzględniającej występujące w typowych krzesłach i fotelach połączenia pomiędzy siedziskiem i oparciem lub siedziskiem i podłokietnikiem.

Rodzaj stosowanych źródeł podpalania zależy od wymaganego poziomu zagrożenia:

dla małego – tlący papieros i równoważnik płomienia zapałki,
dla średniego – tlący papieros, równoważnik płomienia zapałki i stos beleczek nr 5
dla dużego – tlący papieros, równoważnik płomienia zapałki i stos beleczek – nr 7

Stanowisko do badania zapalności układów tapicerskich mebli metodami wg BS 5852

W czasie badań obserwuje się sposób zapalania się układu tapicerskiego (palenie się płomieniem, postępujące tlenie, żarzenie, itp.). Po zakończeniu każdej próby rozbiera się badany układ tapicerski celem ustalenia ewentualnego wewnętrznego postępującego tlenia.

Próbki do badań.

Pokrycie. Badania zapalności zestawu tapicerskiego należy wykonać na próbkach materiału pokryciowego o wymiarach 1100 ⁺¹⁰ mm x 650 ⁺¹⁰ mm.

Tam, gdzie stosuje się tkaninę rozdzielającą, należy wyciąć ją identycznie i przy tej samej orientacji jak tkaninę pokryciową, aby pasowała do stelaża badawczego pod pokryciem.

Wypełnienie tapicerskie. Dla każdego badania potrzebne są dwa układy próbne o następujących wymiarach:

a) dwa kawałki 450 5 mm x 300 5 mm x 75 2 mm grubości,

b) dwa kawałki 450 5 mm x 450 5 mm x 75 2 mm grubości.

Niektóre układy wyściełające mogą składać się z kilku warstw, którymi zwykle są: wojłok, watolina lub różne pianki. Jeżeli łączna grubość przekracza 75 mm, należy odtworzyć górną część układu wyściełającego o grubości 75 mm z tym zastrzeżeniem, że górna warstwa nie powinna wystawać ponad i wokół krawędzi układu. Tam, gdzie wypełnienie ma grubość mniejszą niż 75 mm, próbny układ powinien być ułożony do wymaganej grubości przez dodanie kolejnej warstwy materiału dolnego do spodu układu.

Luźne wypełnienia (np. kawałki pianki, pierze) można oceniać tą metodą. Do badania odporności na działanie tlącego się papierosa wystarczy przygotować jeden zestaw. Badanie odporności na działanie płomienia wymaga przygotowania co najmniej dwóch próbek.

Ocena wyników. Jeżeli w ciągu 1h od momentu przyłożenia źródła podpalania nie zostanie zaobserwowane postępujące tlenie się lub palenie się płomieniem żadnego elementu układu tapicerskiego, wynik badania tego układu uznaje się za pozytywny.

Zastosowanie metody badawczej - wymagania brytyjskie (zgodnie z wymaganiami normy BS 7176).