PN-EN ISO 6940
Laboratorium
BADANIA ZAPALNOŚCI PIONOWO ZAWIESZONYCH WYROBÓW WŁÓKIENNICZYCH METODĄ
WG PN-EN ISO 6940
Zasada metody.
Próbkę wyrobu włókienniczego w pozycji pionowej poddaje się działaniu małego znormalizowanego płomienia. Wartością mierzoną jest czas potrzebny do spowodowania zapłonu próbki badanego wyrobu.
Stanowisko do badań zapalności
pionowo zawieszonych wyrobów włókienniczych.
Stosuje
się dwie metody oddziaływania źródła podpalania na próbkę:
a) podpalanie powierzchni próbki,
b) podpalanie krawędziowe próbki.
W czasie badań określa
się najkrótszy czas potrzebny spowodowania zapłonu próbki
badanego wyrobu.
Próbki do badań.
Badania
obejmują wyroby włókiennicze oraz wyroby przetworzone w postaci
materiałów jednoskładnikowych lub wieloskładnikowych
(powlekanych, pikowanych, wielowarstwowych, konstrukcji
przekładkowych i podobnych układów. W
każdych warunkach ekspozycji musi być badane minimum 12
reprezentatywnych próbek wyrobu wyciętych wzdłuż 12 w poprzek
wyrobu. W
przypadku podpalania powierzchniowego, gdy obie strony próbki różnią
się znacząco od siebie a badania wstępne wykażą różnice w
zapalności obu powierzchni, badania należy wykonać dla obydwu
powierzchni. W
związku z tym dokładna liczba próbek może być określona dopiero
po wstępnych badaniach.
Wymiary próbek.:
- długość (200 ± 2) mm,
- szerokość (80 ± 2) mm,
Zastosowanie metody
badawczej - budownictwo lądowe (Spełnienie
wymagań w zakresie zapalności rozporządzenia Ministra
Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
(Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.)).