PN-EN ISO 4589-2

Laboratorium

BADANIA ZAPALNOŚCI MATERIAŁÓW METODĄ WSKAŹNIKA TLENOWEGO WG PN-EN ISO 4589-2

Zasada metody.

Metoda polega na ustaleniu minimalnego stężenia tlenu w mieszaninie tlenu z azotem, przy którym próbka badanego tworzywa umocowana pionowo w kolumnie pomiarowej, jeszcze się pali.

Stanowisko do badania zapalności materiałów metodą wskaźnika tlenowego

Próbkę badanego materiału utrzymuje się pionowo w mieszaninie tlenu z azotem przepływającej ku górze przez przezroczysty komin. Zapala się górny koniec próbki i obserwuje dalsze jej spalanie w celu porównania czasu palenia lub długości odcinka, który uległ spaleniu, z określonymi wartościami granicznymi dla tego rodzaju palenia. Badając serię próbek przy różnych stężeniach tlenu, określa się jego minimalne stężenie tlenu podtrzymujące spalanie – wskaźnik tlenowy.

Do oceny zapalności badanych próbek stosuje się dwa kryteria czas palenia się płomieniem lub zasięg spalania.

Próbki do badań.

Próbki należy przygotować z właściwą dla danego tworzywa metodą przetwórstwa lub przez wycięcie z gotowego wyrobu i obrobienie do wymaganych wymiarów. Kształtki próbek do badań należy formować lub wycinać, tak aby ich wymiary spełniały wymagania dotyczące najbardziej odpowiedniego typu kształtki, jak podano w tabeli.

Tabela - Wymiary kształtek do badań.

Typowe zastosowania	Wymiary, mm
Typowe zastosowania	Długość	Szerokość	Grubość
Materiały formowane	od 80 do 150	10 ±0,5	4 + 0,5
Materiały porowate	od 80 do 150	10 ±0,5	10 ±0,5
Materiały w postaci płyt „bez obróbki"	od 80 do 150	10 ±0,5	≤10,5
Rozmiar alternatywny dla sztywnych materiałów formowanych lub płyt, do celów elektrotechnicznych	od 70 do 150	6,5 + 0,5	3 ± 0,25
Giętkie folie lub płyty	140	52 ± 0,5	≤ 10,5
Cienkie folie „bez obróbki"; ograniczone do folii, które można nawinąć na określony pręt	od 140 do 200	20	od 0,02 do 0,10

Do każdego badania należy przygotować 20 próbek.

Zastosowanie metody badawczej – kolejnictwo (zgodnie wymaganiami R22, R23 i R24 normy PN-EN 45545-2).