PN-EN 60695-11-10 UL 94

Laboratorium

BADANIA ODPORNOŚCI NA ZAPALENIE MATERIAŁÓW/ WYROBÓW OD PŁOMIENIA PALNIKA O MOCY 50 W METODĄ WG PN-EN 60695-11-10, UL 94

Zasada metody.

Badanie odporności na zapalenie materiałów od płomieni palnika o mocy 50 W wykonuje się w celu określenia zagrożenia pożarowego tworzyw sztucznych stosowanych w wyrobach przeznaczonych do stosowania w urządzeniach i przyrządach (np.: w obudowach i oprawach niektórych urządzeń elektrycznych). Poziom stwarzanego zagrożenia pożarowego określają klasy: HB, HB40, HB75, V-0,V-1 i V-2. Wymieniona klasyfikacja jest tożsama z amerykańską klasyfikacją UL 94: UL 94 HB, UL 94 HB40, UL 94 HB75, UL 94 V-0,V-1 i UL 94 V-2, ponieważ badania przeprowadza się identycznymi metodami.

Stanowisko do badania odporności na zapalenie materiałów/ wyrobów od płomienia palnika gazowego o mocy 50W

Próbki materiału/wyrobu bada się w pozycji poziomej (metoda A) i pozycji pionowej (metoda B). Czas podpalania próbki płomieniem palnika gazowego o mocy 50 W wynosi dla pozycji poziomej 30 s; dla pozycji pionowej 2 razy po 10 s. W czasie badania określa się czas palenia się i długość spalonej części próbki oraz występowanie opadu w postaci palących się kropli lub fragmentów badanego materiału. W metodzie A, na podstawie zmierzonych czasów osiągnięcia przez czoło płomienia punktów kontrolnych, oblicza się szybkość spalania V. Na podstawie uzyskanych wyników określa się klasę stwarzanego zagrożenia pożarowego HB i V.

Próbki do badań.

Do badania należy przygotować próbki w kształcie pręta prostokątnego o długości 125 mm ± 5 mm i szerokości 13 mm ± 0,5 mm. Jeśli badany wyrób występuje w różnych grubościach należy zbadać jego minimalną i maksymalną grubość w jakiej występuje z jednoczesnym odniesieniem do wartości preferowanych podczas badania tj. 0,1 mm; 0,2 mm; 0,4 mm; 0,75 mm; 1,5 mm; 3,0 mm; 6,0 mm i/lub 12 mm. Grubość próbki nie powinna przekraczać 13 mm. Dopuszcza się wykonanie badań dla innych grubości pod warunkiem, że zostanie to zaznaczone w raporcie. Brzegi próbek powinny być gładkie, a promień zaokrąglenia krawędzi nie może przekraczać 1,3 mm.

Do wykonania badania wg metody A używane jest 6 próbek, a wg metody B używane jest 20 próbek, jednak w przypadkach spornych konieczne jest zbadanie większej ilości próbek. Grubość próbki mierzona jest przy użyciu suwmiarki. Pomiar wykonuje się na obu końcach próbki oraz na jej środku. Za grubość próbki przyjmuje się średnią arytmetyczną z tych trzech pomiarów.

Zastosowanie metody badawczej:

budownictwo lądowe (wyroby elektryczne)
kolejnictwo (zgodnie z wymaganiem R26 normy PN-EN 45545-2).