PN-EN ISO 9239-1
Laboratorium
BADANIE ROZPRZESTRZENIANIA PŁOMIENI PO POSADZKACH PODŁOGOWYCH METODĄ PN-EN ISO 9239-1
Zasada metody.
Badanie polega na poddaniu próbki ułożonej poziomo na podkładzie z niepalnej płyty włóknisto-cementowej działaniu zewnętrznego strumienia cieplnego, o znormalizowanym rozkładzie gęstości wzdłuż próbki, oraz płomienia inicjującego spalanie. Płomień rozprzestrzenia się wzdłuż próbki w kierunku zgodnym z malejącą gęstością strumienia cieplnego, do chwili samoistnego zgaśnięcia.
Stanowisko do badań rozprzestrzeniania płomieni po posadzkach podłogowych
Wielkością mierzoną jest krytyczny strumień promieniowania cieplnego – KSP, który oznacza najmniejszą wartość natężenia napromienienia cieplnego powierzchni próbki badanego materiału, przy której zachodzi jeszcze płomieniowe jego spalanie.
Zasada pomiaru krytycznego strumienia promieniowania cieplnego
KSP - charakteryzuje odporność materiału na działanie zewnętrznych źródeł podpalania. KSP stanowi podstawę do ustalenia klasy reakcji na ogień posadzek.
Równolegle z badaniem stopnia palności posadzek podłogowych przeprowadza się badania dymotwórczości ich produktów rozkładu termicznego i spalania. Fotometr mierzy osłabienie światła przechodzącego przez warstwę produktów rozkładu termicznego i spalania materiału przepływających przez komin.
Próbki do badań.
Badanie podstawowe obejmuje 3 próbki o wymiarach (230 x 5) mm x (1050 x 5) mm. Grubość próbki wraz z podkładem nie powinna być większa niż 60 mm. Próbki powinny reprezentować rzeczywisty układ użytkowy posadzki podłogowej z podkładem i sposobem mocowania włącznie. W przypadku włókienniczych pokryć podłogowych do badań należy przygotować sześć próbek, w tym 3 pobrane wzdłuż kierunku wytwarzania wykładziny i 3 pobrane prostopadle do tego kierunku.
Zastosowanie metody badawczej:
- budownictwo lądowe (zgodnie z wymaganiami PN-EN 13501-1 dla euroklas: A2fl, Bfl, Cfl, Dfl , Efl lub Ffl).
- kolejnictwo (zgodnie z wymaganiem R10 normy PN-EN 45545-2).