Wandal
Laboratorium
BADANIE WANDALOODPORNOSCI MEBLI METODĄ WG PN PN-EN 45545-2, ANEKS A i PN-EN 16989
Zasada metody.
Badanie określa odporność pokryć siedzeń na niszczące działanie ostrza (rys. 1). Metoda polega na próbie rozcięcia układu w konstrukcjach wandaloodpornych nożem o ostrzu ze stali węglowo-chromowej HSS o twardości powyżej 800 HV5.
Stanowisko do badania wandaloodporności foteli
Zasada metody
Zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 45545-2 Aneks B badanie wandaloodporności powinno być przeprowadzone każdorazowo przed badaniem reakcji na ogień fotela w celu określenia zakresu zniszczeń, które należy odtworzyć na obiektach (fotelach) do badań ogniowych. Przyjmuje się, że pokrycie siedzenia jest wandaloodporne, gdy długość przecięcia jest mniejsza od 50mm.
Próbki do badań.
Do badania należy pobrać trzy reprezentatywne próbki układu w konstrukcjach wandaloodpornych o wymiarach 300 x 450 mm. Jeśli grubość układu jest mniejsza niż 50mm badanie wykonuje się przy pełnej grubości układu. Jeśli grubość układu jest większa próbka jest przycinana do grubości 50mm. Próbka powinna zawierać wszystkie warstwy wchodzące w skład układu, natomiast krawędzie układu powinny być tapicerowane materiałem obiciowym. Gdy występują dwa różne kierunki układu, badania prowadzi się dla obydwu kierunków (wzdłużnego, poprzecznego).
Zastosowanie metody badawczej - kolejnictwo (zgodnie z wymaganiem R18 normy PN-EN 45545-2).