PN-C-04914
Laboratorium
BADANIE
WPŁYWU ŚRODKÓW OCHRONY DREWNA NA ZAPALNOŚĆ DREWNA Z
ZASTOSOWANIEM KALORYMETRU STOŻKOWEGO METODAMI WG PN-C-04914 I ISO
5660-1
Zasada metody.
Zastosowano metodę porównawczą. Próbkę badanego drewna w
pozycji poziomej poddaje się, w obecności iskry zapalarki
inicjującej spalanie, działaniu strumienia cieplnego o natężeniu
30kW/m2 wytwarzanego przez stożkowy promiennik
elektryczny i pomiarze zmian stężenia tlenu w gazach spalinowych.
Na podstawie zmian stężenia tlenu określa się intensywność
wydzielania ciepła.
Stanowisko
do oznaczanie wpływu środków ochrony drewna na zapalność
drewna z
zastosowaniem kalorymetru stożkowego.
Badania wykonuje się dla próbek drewna zabezpieczonego i niezabezpieczonego.
Marą wpływu środka ochrony drewna na jego zapalność jest procentowa zmiana mierzonych parametrów:
Porównuje się następujące mierzone parametry:
- czas zapłonu, s,
- maksymalną szybkość wydzielania ciepła, kW/m2,
- średnią szybkość wydzielania ciepła w 180 s po zapłonie, kW/m2,
- średnią szybkość ubytku masy próbki drewna, g/m2×s
Przyjmuje się, że środek ochrony drewna nie wpływa na zapalność, gdy wydłuża czas zapłonu przynajmniej o 50 % oraz zmniejsza pozostałe parametry co najmniej o 120 %.
Próbki do badań.
Do badań należy pobrać reprezentatywną próbkę środka ochrony drewna, którą zabezpiecza się drewno sosnowe. Badania przeprowadza się na próbkach bielu sosny zwyczajnej o wymiarach 100 mm x 100 mm x 10 mm. Liczba badanych próbek zależy od właściwości fizyko-chemicznych środka ochrony drewna, stężenia oraz metody jego nanoszenia. Dla każdego stężenia środka ochrony drewna i każdego sposobu jego nanoszenia należy przygotować:
- sześć próbek dla środków stosowanych w postaci wodnych roztworów soli,
- dwunastu próbek dla środków rozpuszczalnikowych i oleistych,
- sześć próbek drewna niezabezpieczonego.
Zastosowanie metody badawczej – przemysł chemiczny środków ochrony drewna.