PN-EN 60695-2
Laboratorium
BADANIA STOPNIA PALNOŚCI MATERIAŁÓW/ WYROBÓW METODĄ ROZŻARZONEGO DRUTU METODAMI WG: PN-EN 60695-2-10, PN-EN 60695-2-11, PN-EN 60695-2-12 I PN-EN 60695-2-13
Zasada metody.
Zasada metody polega na poddaniu materiału/wyrobu oddziaływaniu rozżarzonego drutu o określonych temperaturach w celu ustalenia maksymalnej jego temperatury, przy której nie wystąpi spalanie płomieniowe.
Stanowisko
do badania stopnia palności materiałów/wyrobów metodami
rozżarzonego drutu.
Materiał/wyrób przeszedł z pozytywnym wynikiem próbę rozżarzonego drutu (kryterium palności materiału/wyrobu), jeżeli nie wystąpiło płomieniowe spalanie lub żarzenie lub gdy:
- czas palenia się lub żarzenia samorzutnie zakończy się w czasie 30 s po odsunięciu rozżarzonego drutu od próbki oraz
- nie występuje zapalenie materiału podkładowego z bibuły pakunkowej.
Na tej podstawie określa się:
Wskaźnik palności materiału rozżarzonym drutem (GWFI) – najwyższa temperatura rozżarzonego drutu (PN-EN 60695-2-12), przy której podczas trzech kolejnych prób wykonanych na próbce do badań o określonej grubości jest spełniony jeden z poniższych warunków:
- palenie się próbki lub żarzeni zanika w czasie 30 s od odsunięcia rozżarzonego drutu i nie występuje zapalenie się bibułki pakunkowej umieszczonej poniżej próbki do badań,
- nie występuje zapalenie się próbki do badań.
Wskaźnik palności wyrobu rozżarzonym drutem (GWEPT) – najwyższa temperatura rozżarzonego drutu (PN-EN 60695-2-11), przy której podczas trzech kolejnych prób wykonanych na próbce wyrobu jest spełniony jeden z poniższych warunków:
- palenie się próbki lub żarzeni zanika w czasie 30 s od odsunięcia rozżarzonego drutu i nie występuje zapalenie się bibułki pakunkowej umieszczonej poniżej próbki do badań,
- nie występuje zapalenie się próbki do badań.
Temperatura zapalenia rozżarzonym drutem (GWIT) – temperatura wyższa o 25 K od najwyższej temperatury rozżarzonego drutu (PN-EN 60695-2-13), nie powodującej zapalenia próbki do badań o określonej grubości podczas trzech kolejnych prób.
Próbki do badań.
Jeżeli jest to możliwe, zaleca się, badanie kompletnego wyrobu. Dopuszcza się wycięcie fragmentu wyrobu zawierającego podstawową jego część. Do oceny zapalności metodą rozżarzonego drutu wystarcza na ogół 10 próbek o wymiarach 60 mm x 60 mm.
Wymiary próbek.:
- długość ≥ 60 mm,
- szerokość ≥ 60 mm,
- rzeczywista grubość wyrobu.
Zastosowanie metody badawczej:
- budownictwo lądowe (wyroby elektryczne)
- budownictwo kolejowe - (zgodnie wymaganiami R25 normy PN-EN 45545-2).